[ʋɘɕ]
1. конец; конечный, концевой;
çул вĕçĕ тупик;
урам вĕçĕ конец улицы,
уйăх вĕçĕнче в конце месяца;
çулталăк вĕçнелле к концу года;
вĕç сыпă конечное звено (напр. ограды);
вĕçрен вĕçе из конца в конец;
вĕçне çитер доводить до конца, завершать (напр. дело);
вĕçне тух прийти к концу, достигнуть конца
2. край, оконечность, окраина;
ял вĕçĕнче на краю деревни;
арка вĕçне
чĕнтĕр тытнă к краям подола пришиты кружева
3. вершина, верх;
йывăç вĕçĕ вершина дерева;
çырма вĕçĕ верх оврага
4. послелог:
вĕçне çит 1) достигнуть конца (напр.
улицы) 2) перен. быть на краю, на
грани чего-л.; макăрас вĕçне çитрĕ он чуть не плачет; вилес вĕçне çит быть при смерти; вĕçне юл быть близко к чему-л.; уйрăласси минут вĕçне юлчĕ до расставания остались минуты
◊ пĕр вĕçрен 1)
сплошь, без перерыва 2) параллельно;
◊ алкум
(пусма) вĕçĕ порог дома, крыльцо;
◊ пуç вĕçĕнче у изголовья;
◊ ура вĕçĕнче
в ногах (постели);
◊ чĕлхе вĕçĕнчи
сăмах слова, готовые сорваться с
языка;
◊ чĕрне вĕçне
тăр вставать на цыпочки;
◊ чун чĕрне вĕçне çитрĕ душа ушла в пятки (букв. дошла до кончиков ногтей)
En: 1. tip; şĕşĕ vişĕ the tip of a knife;
2. end; şul vĕşĕ end of the road;
3. top; jyvăş vĕşĕ top of a tree
◊ pĕr vĕşren 1) constantly; 2) parallel;
◊ alkum vĕşĕ porch
Tr: 1. uç; 2. son, bitim; 3. kenar